Ok, fleiri hava ivaleyst hoyrt um arbeiði við "metamaterialum", sum kunnu gera ting ósjónlig. Líkasum kápan hjá Harry Potter. Arbeiði gongur seint fyri seg, og er neyvan so sensationelt, sum tað virkar í miðlunum hvørja ferð ein tílík søga kemur út.
Nú læs eg akkurát um ein nýggjan máta at brúka metamaterialir uppá. Nevniliga til at fáa tað til at síggja út, sum okkurt sum ikki er har, veruliga er har. Forvirrandi? Hugsa um veggin, sum Harry má ígjøgnum fyri at koma til tokið. Við hesum metamaterialum, kann tað lata seg gera, at fáa tað at síggja út sum Harry gongur ígjøgnum ein vegg, hóast ongin veggur er har. Prinsippið er tað sama, sum tá vit hyggja at mjólk í einum glasi, og ikki síggja glasið sjálvt á síðunum. Tað sær út sum mjólkin gongur heilt út til har sum glasið endar. Tað, sum hesi metamaterialir kunnu gera, er at fáa tað at síggja út sum mjólkin fer longur út enn glasið. Altso, um vit hava eitt portur við eini súlu í miðjuni, so ber tað til at fáa tað at síggja út sum um súlan røkkur so langt út, at onki portur er sjónligt. Tað vil siga, at tað ber til at krógva op í veggum, so bara tey sum vita at tey eru har, finna ígjøgnum. Tosa um ein kulan eginleika til eina villiniborg! (Eg ivist ikki í, at meira seriøs endamál eru í tankunum hjá teimum flestu). Tað keðiliga er sjálvandi, at beint nú riggar tað bara uppá ultraviolett ljós mikrobylgjur, og við sjónligum ljósið finst onki metamateriali beint nú, sum endurspeglar ljósið 100%, so tað hevði ikki verið líka effektivt. Tó so, kann vera tey loysa hesar trupulleikarnar, og so kunnu vit ikki longur trúgva okkara egnu eygum í tí dagliga.
Er hatta ein múrur? Er tað ikki?
Posts
No comments:
Post a Comment