9.3.09

Kvinnudagur í Usbekistan

Ein test til tykkum: Hví dámar mær ikki mátan tey halda altjóða kvinnudag her?

Vit hildu dagin ein leygardag, tí sunnudag er næstan ongin til arbeiðis. Traditiónin sigur, at kvinnur kunnu taka sær av løttum kvinnudagin, og menn varta tær upp. Hetta er nakað teir (ja, menninir) ganga høgt uppí.

Leygarmorgun fingu vit morgunmat sum vant, sum Zamira, okkara kvinnuligi kokkur hevði gjørt, og síðani vaskaðu hon og hennara kvinnuligi hjálpari upp. Við morgunmatarborðið fortaldi ein av monnunum (onglendingur) at hann fór at hjálpa okkara kokki at matgera til døguran. Hansara hjálp bestóð, so vítt eg veit av, at skera kjøtið í bitar. Tað var so tað hann segði sjálvur. Zamira stákaðist og dóttir hennara hevði bakað eina kaku til omaná.

Til døguran hildu tveir menn røðu og fortaldu okkum kvinnum hvussu raskar vit eru og so fingu vit eina gávu. Hendan gávan var keypt av eini kvinnu. Gávan var kjólastoff, sum vit allar, sum traditiónin sigur, skulu seyma kjólar av til várhaldið (teirra versión av páskum).

Tvær gentur, sum vóru bodnar við til døguran, og tískil ikki vóru til arbeiðis tann dagin, blivu (av einum manni) sendar í køkin at vaska upp eftir døguran.

Eg arbeiddi eisini tann dagin, líkasum allar hinar dagarnar í vikuni. Eg fekk eisini gávu frá tveimum av gentunum, sum arbeiða her. Hetta vóru tvær blómur úr plastikk. Hetta var ivaleyst tað dýrasta tær kundu geva mær, uttan at brúka allar sínar lummapengar, sum eftir eru, tá pápin hjá teimum er farin avstað við lønini.

Øll hildu tað var frálíkt, og menninir vóru glaðir fyri at kunna siga, at teir høvdu feira okkum kvinnur hendan dagin.

Ásan var minni nøgd...

2 comments:

  1. Uh, ja. Skidi fornemt av teimum.

    ReplyDelete
  2. Helsje? Veit ikki hvat tey skulu brúka ein kvinnudag til í Usbekistan. Her er jú fullkomin javnstøða uppá allar mátar.

    ReplyDelete